گاهی لحظات فرا می‌رسند که کارها از آستانه تحمل‌مان فراتر می‌روند. اما باید به یاد بیاوریم که کودک ما هنوز خردسال است و رفتارها و افکارش مطابق سنش شکل گرفته‌اند. گفتن جملاتی مانند «من دیگر مامانت نیستم»، «می‌رم از این خانه برای همیشه»، یا «تا امروز دوستت داشتم ولی دیگر دوستت ندارم» کودک را درگیر اضطراب و نگرانی‌های عاطفی می‌کند.

نیازی نیست خشم و ناراحتی‌تان را با جملات عاطفی و اضطرابی ترکیب کنید. اگر ناراحت هستید، احساس‌تان را دقیق و ساده بیان کنید: «خیلی ناراحتم که اتاقت این‌طوری نامرتبه است.» همین کافی است.

انتظارتان را از کودک با صبوری و وضوح مطرح کنید: «می‌خوام وقتی بازیت تموم شد، اسباب‌بازی‌هایت را سر جایش بگذاری.»

والدينی كه زود عصبانی ميشوند، تحمل کمی دارند، انتظار دارند همه چيز طبق خواسته آنها پيش برود، از كودك توقعات  غير واقعی دارند،ناكامی های خود را بر سر ديگران خالی ميكنند و به مجازات كردن و تنبيه كردن اعتقاد دارند. معمولا باعث آزار فيزيکی ، روانی، كلامی، يا عاطفی فرزند خود ميشوند. اين كودكان معمولا مضطرب هستند و مهارتهای اجتماعی ضعيفی دارند (خجالتی و مضطرب يا جنگجو و پرخاشگر) و در آينده به افسردگی مبتلا خواهند شد.
آرامش و اقتدار کلید موفقیت در تربیت است.

با اشتباه بچه ها چه کنیم؟

بچه با پول گم کردن یاد میگیره که چطور پول گم نکنه. مثلا با بچه به پاساژ رفتین مثلا 50تومن بدین دستش بگید بستنی بخره. هی بهش نگین "پولتو بده من گم نکنی"
 "پولتو بده من بزارم تو قلکت برات قایم کنم..."

کودک وقتی رسید به بستنی فروشی دست کرد تو جیبش و دید که پولش نیست، اینجا میفهمه گم کردن یعنی چی. میفهمه...

بهش نگین "صد دفعه گفتم پولتو بذار جیبت گم نشه" اینا توهین وتحقیره. اگر توهین و تحقیرش کنین تو سن نوجوانی باهاتون لجبازی میکنه. بستنی را نخرید بذارین گریشو بکنه. دفعه بعد پول بهش بدین بگین بخر.

ما یک شرایط را بارها برای کودک تکرار میکنیم تا او انتخاب کردن را یاد بگیره . شما فقط راهنمایی کنید بذارین فرزندتان خودش انتخاب کنه.

اگر کودک زیر ۶ سال دارید
اجازه بدهید که کودک اشتباه کردن را هم تجربه کند پس آماده شوید: اگر در هوای گرم تابستان برای پارک رفتن خواست پالتوی زمستانی بپوشید اجازه بدهید (لباس مناسب برای او با خودتان ببرید) و وقتی که خودش قبول کرد که هوا خیلی گرم است و نباید آن را لباس را می‌پوشید، نباید با سرزنش بگویید «دیدی؟! من که گفتم!» فقط به آرامی لباس نامناسبش را عوض کنید و بگویید خوب تو هوای گرم، این لباس چطور بود؟» در این صورت او حس ارزشمندی خواهد داشت و متوجه می‌شود که اگر حتی اشتباه هم بکند باز هم بچه‌ی خوب و دوست داشتنی شماست.

گردآورنده : سرکار خانم داداشی